Recenzja: Stranger Things 3 (The Game) – rozczarowująca adaptacja serialu

Deweloper BonusXP właśnie wydał Stranger Things 3: The Game wraz z trzecim sezonem cieszącej się uznaniem serii Netflix o tej samej nazwie. Nikt nie otrzymał kluczy recenzji, dopóki gra nie wyszła, prawdopodobnie pod ścisłymi ograniczeniami licencyjnymi, ponieważ gra odzwierciedla dokładną fabułę serialu.

Aby więc przygotować się do tej gry, najpierw przebiegłem cały pokaz w maratonie. Widziałem tylko pierwszy sezon, więc tak, obejrzałem dwa sezony tego programu w tym tygodniu. Uwielbiałem ten program. Nie mogę znieść tej gry. Dlatego.

Swoje recenzje zazwyczaj kończę odpowiedzią na ważne pytanie: Dla kogo jest ta gra? Niezależnie od tego, czy coś kocham, czy nienawidzę, myślę, że identyfikowanie potencjalnych odbiorców jest częścią mojej pracy. Większość ludzi nie jest mną ani nawet mnie lubi , więc podczas gdy wynik recenzji sprowadza się do tego, jak czułem się o grze bardziej niż z jakiejś obiektywnej rzeczywistości, inni ludzie mogą nadal znaleźć powód, by polubić coś, czego nienawidziłem lub nienawidzę czegoś, czego ja kochany.

Chodzi o to, że nie mam pojęcia , dla kogo jest ta gra.

Uwaga: Spoilery trzeciego sezonu Stranger Things (odcinek pierwszy) znajdują się w tym artykule.

Mechanicznie, Stranger Things 3: The Game to izometryczna gra akcji, w której czujesz się jak Zombies Ate My Neighbors z dyskretnymi strefami bez akcji, walką z mniej satysfakcjonującą walką, kilkoma zagadkami tu i tam i kilkoma scenami z szpilkami. Trudno mi to nawet opisać, ponieważ nie ma tu spójnej, podstawowej pętli rozgrywki. Podstawową pętlą rozgrywki jest „przeciągnięcie cię przez surową interpretację trzeciego sezonu Stranger Things i marnowanie większości czasu na zadaniach pobierania, na których ci nie zależy, i bezsensowną walkę”.

Pozwól, że przeprowadzę cię przez porównanie scen, abyś mógł zobaczyć, co mam na myśli.

Stranger Things, serial

Mike, Will, Max i Lucas pędzą przez centrum handlowe, którego nigdy wcześniej nie widzieliśmy, dając nam szybki wgląd w to, że miasto się zmieniło. Wpadają do lodziarni i spotykamy Robina, który woła Steve'a, że ​​znowu pojawiła się grupa jego nieletnich przyjaciół .

Steve wpuszcza ich do tylnego korytarza, pokazując nam przepastny spód centrum handlowego, zanim wymkną się bocznymi drzwiami do kina. Siadają do horroru, podczas którego Will dostaje dreszczy na karku i wie, że coś jest nie tak. Następuje przerwa w dostawie prądu, która wyłącza zasilanie w całym mieście, a kamera oddala się, dając nam rozległy widok regionu z lotu ptaka, podczas gdy rozbrzmiewa dysonansowa, nawiedzająca muzyka, po czym wraca do huty i zabiera nas do środka.

Chmura gruzu wiruje i zaczyna przybierać postać Łupieżcy Umysłu, naszego pierwszego przebłysku, że koszmary powróciły do ​​Hawkins. Znamy prawdę zanim ktokolwiek inny, Will podejrzewa, i pierwsze nasiona napięcia i przerażenia zostają zasiane na resztę sezonu, aby zakorzenić się.

Dziwniejsze rzeczy, gra

Zaczynasz w centrum handlowym pod kontrolą Mike'a i Lucasa. Próbujesz dostać się do filmu, ale kolejka jest za długa, więc dostajesz punkt orientacyjny do lodziarni. Spotykasz Robin (no cóż, możesz spotkać Robin, bo możesz przejść tuż obok niej), która powie ci, że Steve jest z tyłu. Rozmawiasz ze Stevem o przedostaniu się do tylnego korytarza, a on mówi, że zgubił klucze, więc musisz najpierw pomóc mu je znaleźć.

Rozbijasz kijem bejsbolowym kilka kartonowych pudeł, a pod jednym z nich są klucze Steve'a. Otwiera ci drzwi. Wchodzisz na korytarze z tyłu i zostajesz zablokowany przez windę, której zasilanie jest wyłączone. Musisz włączyć zasilanie, ale jakiś przypadkowy NPC ma do tego klucze i musisz wykonać misję zabijania szczurów, aby najpierw wyczyścić pomieszczenie, aby zdobyć te klucze.

Kończysz quest, potem musisz dostać się do włącznika, ale najpierw musisz rozwiązać bardzo prostą zagadkę z płytą naciskową. Następnie musisz przejść przez skradankę z wrogo wyglądającym mężczyzną niosącym łom, rozwiązać kolejną zagadkę z płytą naciskową, walczyć z kolejnymi szczurami, walczyć z jednym z mężczyzn, który wygląda dokładnie tak samo jak ten, obok którego musieliśmy się przekraść (podkopując to skradanie się doświadczenie), a potem w końcu wejdź do filmu, którego nie widzisz.

Widzisz szybkie ujęcie zaciemnienia, Robin nazywa Steve'a dingusem, a plac miasta zanika. Ekran ściemnia się i znika z powrotem, a ty stoisz poza filmem i zauważasz zaciemnienie. Dostajesz zadanie dotarcia do domu Dustina, a następnie podążasz za punktami nawigacyjnymi i opuszczasz centrum handlowe.

Co do cholery.

Więc nie tylko podążamy dokładnie tą samą fabułą bez żadnych ważnych szczegółów, ale także wydłużamy czas zajętymi zadaniami szczurów w pracy? I jakoś, mimo podążania za samą fabułą, w tej sekwencji nie odczuwamy emocjonalnego wpływu spektaklu.

Will nawet nie występuje w tej scenie . Will, krytycznie ważny bohater tego, co oznacza ta scena, nawet w niej nie występuje . Nie tylko to, ale nawet nie widzimy Łupieżcy Umysłu. Nie mamy pojęcia , że ​​te dwie rzeczy są ze sobą powiązane, jeśli nie widzieliśmy serialu, co sprowadza mnie do mojego pierwotnego pytania: Dla kogo jest ta gra? Jeśli widziałem program, nie dostaję nic nowego. Jeśli nie, to nie wiem, co się do cholery dzieje, ale mogę walczyć z bandą szczurów. Świetnie.

Akcja w tej grze jest tym, co określiłbym jako agresywnie w porządku

Podoba mi się element snap-to, który sprawia, że ​​celowanie jest proste, a ataki wręcz są sensowne, ale tak naprawdę nie ma z czym pracować. Gra ma 12 postaci do odblokowania, z których każda ma normalny atak i atak specjalny, i możesz mieć dwie na raz, jedną pod twoją kontrolą, a drugą kontrolowaną przez sztuczną inteligencję lub drugiego, lokalnego gracza na podzielonym ekranie kooperacja.

To powiedziawszy, jasne jest, że gra chce , aby była to gra typu „znajdź najlepszą kombinację w tej sytuacji”, z umiejętnościami tankowania, blokowaniem, które zwiększa obrażenia po blokowaniu i bibelotami do tworzenia, ale wszystko to jest zbanalizowane i to od razu widać. Na przykład Lucas dostaje procę. Pamiętasz tego wroga, przez którego musieliśmy się przemykać, ponieważ podobno był przerażający? Możesz pokonać dorosłego dorosłego w kilku strzałach i nigdy nie oberwać.

Lubię drobiazgi i ogólnie lubię tworzyć przedmioty, ale większość materiałów do tego uzyskuje się z losowych zadań pobierania, które są po prostu całkowicie suche i nudne

W jednym musiałem iść z basenu do centrum handlowego, żeby kupić suszarkę do włosów, ale tyran na basenie nie chciał mnie wpuścić, więc najpierw musiałem mu też wyświadczyć przysługę. Chciał koktajlu mlecznego, ale zachowywał się jak chuj, więc kiedy poszedłem po ten koktajl mleczny, Robin powiedział, że muszę iść do miejskiego sklepu spożywczego po środek przeczyszczający, który miał swoje zadanie poboczne, gdzie Musiałem, niespodzianka, walczyć ze szczurami.

Wszystko to w przypadku materiałów na bibeloty, które brzmią jak „Zadaj 10% więcej obrażeń fizycznych”. Więc… jeśli przeciwnik otrzymuje 6 ciosów, aby zostać pokonanym, to… nadal otrzymuje 6 ciosów po tym, jak wykonam wiele otępiających zadań, aby stworzyć błyskotek? Zdam, dzięki.

Gra robi interesującą rzecz z trybem eliminacji, w którym gdy postać umiera, znika na zawsze i musisz ukończyć grę bez niej, ale nie możesz grać w trybie eliminacji, dopóki nie pokonasz gry jako pierwszy. Fajny.

Wszystko to może nadal być w porządku, jeśli Stranger Things 3: The Game ma jakąkolwiek historię związaną z przeżuwaniem poza narracją serialu, ale tak naprawdę nie

Jest całkowicie związany z fabułą serialu, a jedyną dodatkową „historią” są te losowe zadania poboczne, które nic nie znaczą. Nawet wtedy główny wątek jest prowadzony tak niezręcznie, że nawet nie wydaje się, aby był to ten sam program.

Na przykład serial ma ten problem, w którym Jim Hopper próbuje pogodzić, ile czasu spędzają razem Mike i El, i udaje się do Joyce po radę. Prowadzą rozmowę, w której daje mu wskazówki, jak porozmawiać o tym z Mikem i Elem (które natychmiast odrzuca, gdy przychodzi czas na tę rozmowę).

W grze możesz dosłownie podsłuchać tę rozmowę, ale jest ona pozbawiona kontekstu; Mike i El nie byli jeszcze widziani razem w tym momencie, więc nie jest to nawet problem, którego naprawdę jesteś świadomy. To wszystko jest niesamowicie niezręczne i po prostu przechodzi w tego rodzaju machanie rękami: „Wiemy, że widziałeś program, więc już wiesz, co się dzieje i po prostu przejrzymy to, jeśli to w porządku”.

To jeszcze nie koniec niezręcznego uczucia „zmusiliśmy to do gry”, emanującego w każdym momencie tego doświadczenia. Dlaczego biegam po centrum handlowym z kijem bejsbolowym? Dlaczego mogę całkowicie bezkarnie niszczyć każdy przedmiot w tej grze? Dlaczego każdy NPC, który nie jest wrogiem, stoi całkowicie nieruchomo? Dlaczego mogę rozbić toaletę i wyrzucić z niej pieniądze?

Dlaczego mam walczyć z hordami obcych mężczyzn w lesie przed domem Hoppera, tuż obok Hoppera, po tym, jak Hopper powiedział mi, że zbudował ogrodzenie, ponieważ martwi się o obcych ludzi w lesie, a mimo to nie ma sposobu, aby krzyknąć: „HOPPER , W LESIE SĄ DZIWNI MĘŻCZYŹNI, A JA WŁAŚNIE ZABIŁEM JAK DZIESIĘCIU Z NICH KIJEM BEJSBALLOWYM?” To tak, jakby ktoś zapytał: „Gdybyśmy stworzyli grę Stranger Things , co byś w niej zrobił?” i jakoś najlepszą odpowiedzią, jaką ktokolwiek mógł wymyślić, było: „Nie wiem, hit rzeczy? Może zebrać drobne i rzemieślnicze bibeloty?

Stranger Things 3: The Game próbuje wywołać tę samą nostalgię za latami 80., którą próbuje wywołać serial, ale tak naprawdę nie działa w ten sam sposób i kończy się uczuciem bezsensownej ciekawostki. Spektakl wydaje się znaczącą syntezą wszystkiego, od Magnum PI do The Thing Johna Carpentera i Terminatora , podczas gdy gra po prostu wkrada się w takie rzeczy, jak odręczne nawiązanie do Zorka lub bibelot o nazwie REO Speedshoes.

Wiem, że próbowali. Wiem, że istnieją ścisłe ograniczenia finansowe i czasowe związane z wyczuciem czasu uruchomienia połączenia, a praca z gigantem medialnym prawdopodobnie wiąże się z mnóstwem zasad, kreatywnych i nie tylko, ale ta gra tak naprawdę nie robi tego za mnie.

To urocze, a praca z duszkiem jest przyjemna, ale to wszystko. Zdecydowanie wolałbym, aby BonusXP otrzymało wolną rękę, aby napisać coś, co wydarzyło się równolegle do serialu, z postacią, której nigdy nie spotkaliśmy, która doświadcza rzeczy, których nigdy nie widzieliśmy z zupełnie nowego punktu widzenia. Bawiłbym się w tę grę, gdybym tylko przebłysk czegoś nieoczekiwanego. Zamiast tego znudziła mnie franczyza, którą uwielbiam, co jest prawdziwym wstydem.

Wiem, że Stranger Things to świetny program. Wiem, że trzeci sezon jest szczególnie świetny. Wiem, że kiedy skończysz, będziesz miał pytania bez odpowiedzi, mając nadzieję, że może granie w to coś ci da. Problem w tym, że tak się nie stanie. Nie znajdziesz tu ukojenia. Może się okazać, że będziesz w stanie zabić kilka godzin z jakąś bezmyślną lokalną kooperacją, ale nie oczekuj, że nauczysz się niczego, czego jeszcze nie wiesz.

Jake zrecenzował Stranger Things 3: The Game na Nintendo Switch z kodem od deweloperów po obejrzeniu całego programu. Jest już dostępny na Windows, Mac, Android, iOS, Playstation 4, Xbox One i Nintendo Switch.

Zastanawiasz się, co oznaczają nasze wyniki? Dowiedz się więcej z naszego obszernego przewodnika po Zrozumieniu punktacji recenzji gier firmy KnowTechie.

Rekomendacje redaktorów:

• Steam ma nowe narzędzie, które wykorzystuje sztuczną inteligencję do polecania Ci gier
• Animal Crossing: Pocket Camp otrzyma Hello Kitty i inne postacie z Sanrio
• Twoje zmarnowane życie określone ilościowo, gdy Candy Crush osiąga 5000 poziom
• W tytułach Nintendo Switch Online pojawi się nowa funkcja przewijania, która powstrzyma cię przed rzuceniem wściekłości